مولفه های توسعه ی آموزش کارآفرینی در نظام آموزش عالی کشاورزی

کارآفرینی نیروی عمده ای برای پیشبرد توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به شمار می رود. نظام آموزش عالی می تواند به طور غیرمستقیم با آموزش کارآفرینانه دانشجویان کشاورزی (تدریس کارآفرینی به دانشجویان)، نیز به طور مستقیم با کارآفرینی دانشگاهی و تجاری سازی تحقیقات دانشگاهی کشاورزی (بهره برداری تجاری از دانش و فناوری دانشگاهی و بسیج منابع دانشگاهی برای توسعه کارآفرینی) در توسعه ی کارآفرینی و کسب وکار در بخش کشاورزی سهیم شود. این پژوهش با هدف شناسایی و اولویت بندی مجموعه ای نمایا از مولفه های آموزش کارآفرینی در حوزه آموزش عالی کشاورزی انجام شد. برای دستیابی به هدف تحقیق، در مرحله اول از روش مرور نظام یافته و فن دلفی برای استخراج نشانگرهای آموزش کارآفرینی دانشگاهی بهره گرفته شد. با توجه به هدف تحقیق، معیار؛ تجربه ی حرفه ای به شکل آموزش و پژوهش در زمینه ی کارآفرینی در کشاورزی برای گزینش مشارکت کنندگان به شیوه ی نمونه گیری هدفمند به عنوان خبرگان کلیدی درنظر گرفته شد (n=21). در مرحله دوم، با بهره گیری از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و تاپسیس، 63 نشانگر در قالب پنج مولفه دسته بندی و رتبه بندی شدند که عبارت بودند از؛ توسعه روش شناسی آموزش کارآفرینی (20 نشانگر)؛ برنامه ریزی آموزش کارآفرینی (15 نشانگر)؛ محتوای آموزش کارآفرینی (20 نشانگر)؛ پژوهش درباره آموزش کارآفرینی (20 نشانگر)؛ توسعه حرفه ای برای آموزش کارآفرینی کشاورزی (12 نشانگر)؛ دست اندرکاران آموزش کارآفرینی در کشاورزی (9 نشانگر)؛ ترویج فرهنگ کارآفرینی (23 نشانگر)؛ و ظرفیت سازی و توسعه نهادی برای آموزش کارآفرینی (40 نشانگر).